Að vera eða vera ekki.... í flegnum bol

Ef einhver á aflögu handlaginn mann vill sú hin sama hafa samband við mig hið fyrsta því ég þarf nauðsynlega á þjónustu slíks manns að halda. Reyndi að skrúfa saman nýja fína skrifborðið mitt í gær. Hafði upp úr því þrjár blöðrur í lófanum, eina á vísifingri vinstri handar og enn eina á löngutöng hægri handar. Eftir ferð á kaffhús með dömunum í gærkvöld ákvað ég að gera lokatilraun til samanskrúfs sem endaði með því að ég sat til klukkan tvö og rembdist eins og rjúpa við staur með engum árangri. Brá ég þá á það ráð að láta bara sem ég sæi ekki að skrúfurnar stóðu hálfskrúfaðar út úr plötunni og plantaði borðinu á þann stað sem því var ætlað. Borðið riðar eins og 15 ára gelgja eftir hálfan bjór sem er aldrei gott. Ég er ömurlegur borðasamansetjari.

Á meðan ég man, Begga er horfin. Á ég að hafa áhyggjur?

Varðandi bókhlöðuhössl þá vil ég segja að þar sem ég er ekki háskólastúdent þá hef ég lítið að gera á hlöðuna. Í staðin, bara til þess að sýna samhug minn í verki, mætti ég í flegnum bol og pilsi í vinnuna í morgun, með blásið hár og maskara. Ég er búin að standa eins og þrjá að því að horfa niður um hálsmálið hjá mér, þar af einn vinnufélaga, en annað hef ég ekki fengið út úr þessu. Engin boð á deit né loforð um gull og græna skóga. Ég bíð spennt eftir að heyra hvernig þetta virkar á hlöðunni. Kannski að flegnir bolir séu bara ofmetnir? Hlíbba, hvað segir þú við því?

Óver and át
Kexsmiðjupésinn