svartnættið gengur í garð

Tími ljósanna er runninn upp og hátið barnanna að ganga í garð, en þá talar undirrituð um litlu börnin, börnin sem eru enn of litil til að þurfa að upplifa hinn ógurlega tíma einmanleika og örvæntingu. Tima stress og svartnættis,.... tima profanna...... Sumar af hinum undirrituðu kjellingum lifa tíma þessa svartnættis þar sem örvætingin breytist uppleisn sem breytist svo í grátur og gnístan tanna, þegar undirrituð kjelling stautar sig í gengum óreglulegar ítalskar sagnir í viðtengingarhætti þátiðar. Undirrituð kjelling lifir þennan tima einmanaleika, þar sem hún hefur ekki fengið að njóta viðvista við hinar háttvirtu kjellingar og ekki fengið að tjá sig um allt og ekkert, og þá aðalega ekkert. Sálarlíf undirritaðar líður þjáningar þar sem hun hefur ekkert fengið að tjá sig eða gagnrýna eða taka þátt í sálarlifi hinni kjellinganna. En undirrituð bítur saman tönnum, tekur sig saman í andlitinu og þekkir af reynslunni að tími svartnættisins mun liða undir lok og tími ljósanna taka við.